ΕΝΔΗΜΙΚΑ ΤΗΣ ΔΙΡΦΥΣ

Δίρφυς

Η επιβλητική Δίρφυς, η μεγάλη οροσειρά της Εύβοιας, με την χαρακτηριστικά κωνοειδή κορυφή, που μοιάζει με ένα μικρό Φουτζιγιάμα, κρατάει στις απόκρημνες πλαγιές της έναν πλούτο από σπάνια, ενδημικά φυτά. Η Δίρφη υψώνεται με μεγαλοπρέπεια στα κεντροανατολικά της Εύβοιας φτάνοντας τα 1.743 μέτρα (κορυφή Δέλφη), εκεί όπου στην αρχαιότητα υπήρχε το ιερό της Διρφύας Ήρας. Άλλες σημαντικές κορφές είναι η Πυξαριά (1.343 μ.), οι Πορτίτσες (1.158 μ.) και το Μαυροβούνι (1.189 μ.). Μετά τα κρητικά βουνά είναι το ψηλότερο βουνό της νησιωτικής Ελλάδας. Πρόκειται έναν ορεινό όγκο με έντονο ανάγλυφο και ιδιαίτερα απότομες πλαγιές γεμάτες επικίνδυνες σάρες, μεγάλα φαράγγια, πολλά ρυάκια, χειμάρρους και δασωμένους λόφους. Η κατεύθυνση της είναι από τα βοριοδυτικά στα νοτιοανατολικά. Στα ανατολικά πέφτει απότομα στο Αιγαίο, στα νότια συνδέεται με το Ξηροβούνι, στα δυτικά καταλήγει σε πεδιάδες και λόφους και στα βόρεια «σβήνει» ήρεμα μέχρι το χωριό Πήλι. Τα πετρώματα της είναι κυρίως ασβεστολιθικά που συμπληρώνονται από λίγους σχιστόλιθους. Από τη Δίρφη ξεκινάνε τα δύο μεγάλα ποτάμια της Εύβοιας, ο Λήλας και ο Μεσσάπιος. Ένα από τα πιο όμορφα χαρακτηριστικά του βουνού που προσελκύει πολλούς περιπατητές είναι οι χαράδρες και τα φαράγγια που ξεκινάνε από ψηλά και καταλήγουν σε πανέμορφες, απομονωμένες παραλίες από τη μεριά του Αιγαίου.

Η βλάστηση του βουνού είναι μοναδική. Εκτεταμένοι δασότοποι από κεφαλληνιακή ελάτη, βελανιδιές, καστανιές και πεύκα που συνδυάζεται με την μεσογειακή μακία, τα πευκοδάση και τα φρύγανα στα χαμηλά και με την αλπική βλάστηση στις κορυφές. Στα ρέματα φυτρώνουν τεράστια πλατάνια, σφενδάμια, και λεύκες ενώ συναντά κανείς ακόμα βουνοκυπάρισσα, σορβιές, ίταμους, γκορτσιές, κ.ά. Στις νότιες πλαγιές του βουνού απλώνεται το Αισθητικό Δάσος Στενής που χαρακτηρίζεται από την χλωριδική ποικιλότητα, τις πολυάριθμες πηγές και την όμορφη γεωμορφολογία. Στην περιοχή φυτρώνουν πολλά σπάνια και ενδημικά λουλούδια με αρκετά περιορισμένη εξάπλωση.

Από τα ενδημικά είδη ξεχωρίζουν η φριτιλάρια της Εύβοιας Fritillaria euboeica, η Cruciata taurica euboea που φυτρώνει στις σάρες, η Nepeta dirphya, το Senecio eubaeus, το Allium calamarophilon, ο Stachys tetragona, το τσάι της Εύβοιας Sideritis euboea, η σιληνή Silene dirphya, η βιόλες Viola dirphya και V. euboea, η Malcolmia macrocalyx scyria, η ασπέρουλα Asperula suffruticosa, το Leptoplax emarginata, η ρίγανη Origanum lirium και το Verbascum euboicum. Άλλα ενδιαφέροντα φυτά είναι η παιώνια Paeonia mascula hellenica, ο κρίνος Lilium chalcedonicum, η Rindera graeca, οι καμπανούλες Campanula constantinii και C. cymaea, η Corydalis bulbosa blanda, το σπάνιο Linum aroanicum, η Crepis incana, το λυχναράκι Aristolochia elongata, ο ελέβορος Helleborus cyclophyllus, η ίριδα Iris hellenica, η Lysimachia serpyllifolia και η Stellaria holostea.

 

www.naturagraeca.com/ws/122,184,82,1,1,Δίρφυς








Cruciata taurica subsp. euboea

 

Ενδημικό του όρους Δίρφυς στην Εύβοια.
Περιλαμβάνεται στο Βιβλίο Ερυθρών Δεδομένων των Σπάνιων & Απειλούμενων Φυτών της Ελλάδας (RDB 2009) με την ένδειξη Τρωτό (VU). Εκτιμάται ότι ο συνολικός πληθυσμός του φυτού δεν υπερβαίνει τα 1.000 άτομα

http://florahellenica.blogspot.gr/search/label/Δίρφυς







Campanula constantini

Ενδημική καμπανούλα των ορέων Δίρφυς και Ξηροβούνι της Κεντρικής Εύβοιας.

Viola dirphya

Η Βιόλα της Δίρφυος (Viola dirphya Tiniakou 1991) είναι ενδημική της Εύβοιας.