Ο πρώτος
Σιμιτζής ήρθε από την Ήπειρο πριν την επανάσταση του 1821.Το Καλύβι του ήταν
στου Καρά την Λάκα. Ήταν ο Γιώργος Σιμιτζής. Παντρεύτηκε την μια από τις
τέσσερις κόρες του Μανωλάκη Παλόγλου (αργότερα το έκανε Παλαιολόγος) ο οποίος
ήταν φούρναρης στην Χαλκίδα και κατέφυγε στη Στενή επειδή φοβόταν τους τούρκους
για τις κόρες του.
Σιμιτζής Ευθύμιος
Στις 7-3-2006
απεβίωσε ο Ευθύμιος Σιμιτζής, σε ηλικία 88 ετών και η κηδεία του .έγινε στη
«Φανερωμένη» στη Νέα Αρτάκη
Ο Ευθύμιος Σιμιτζής
καταγόταν από την Κάτω Στενή και είχε γεννηθεί το 1918.
Το 1956 παντρεύτηκε
με την Ειρήνη από τη Χαλκίδα.
Εργαζόταν στον
Ο.Λ.Π. και μετά τη συνταξιοδότησή του διέμενα στη Ν. Αρτάκη.
Όλη του η ζωή ήταν
παράδειγμα εντιμότητας, ακεραιότητας και ειλικρίνειας, σε μια εποχή που η
τιμιότητα είναι κοινωνικό αίτημα.
Η συνήθειά του να
κάνει το καλό και να αποφεύγει το κακό, υπακούοντας στην εσωτερική του φωνή
χαρακτήριζε την ηθικότητά του, ενώ η ευλάβεια, η Θεοσέβεια και η ιερή πίστη, με
την πιστή εκτέλεση όλων των λατρευτικών και όλων των ηθικών υποχρεώσεων που
επιβάλλει η θρησκεία, μας, φανερώνουν το μέγεθος της ευσέβειας και της βαθειάς
θρησκευτικότητάς του.
Σ΄ όλη του τη ζωή
πρώτο μέλημά του ήταν οι αγαθοεργίες και η βοήθειά του προς τις εκκλησίες.
Σημαντικές ήταν οι
προσφορές του προς την εκκλησία της γενέτειράς του Κάτω Στενής, Ιερό Ναό της
Αγίας Τριάδος, αλλά και στην εκκλησία της Φανερωμένης όπου ζούσε τα τελευταία
χρόνια, αλλά επίσης μεγάλο ήταν το ενδιαφέρον του και για τους αναξιοπαθούντες
συνανθρώπους μας.
Τασούλα Σιμιτζή-Λέων
Στις 12-9-2008 απεβίωσε η Τασούλα Λέων-Σιμιτζή σε ηλικία 49
ετών και η κηδεία της έγινε στον Ιερό Ναό
Κοίμησης της Θεοτόκου στην Άνω Στενή.
Η Τασούλα γεννήθηκε στις 2-10-1959. Γονείς της ήταν ο
Δημήτρης Λέων και η Αικατερίνη (Ρίνα) Μπεληγιάννη.
Τον Ιούλιο του 1985παντρεύτηκε με τον Δημήτρη Σιμιτζή,
οικονομολόγο-Λογιστή.
Ο Δημήτρης και η Τασούλα απέκτησαν τρία παιδιά. Το Θανάση
που πρόσφατα πήρε το πτυχίο του από το τμήμα «Ηλεκτρολόγων Μηχανικών και
Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών» του Πολυτεχνείου Αθήνας, τον Γιάννη που
φοιτεί στο 3ο έτος της σχολής «Μηχανολόγων Μηχανικών» του
Πολυτεχνείου Αθήνας και τον Βασίλη που φοιτεί στην Δευτέρα Γυμνασίου.
Η Τασούλα είχε τελειώσει το Δημοτικό Σχολείο και το Γυμνάσιο
Στενής, το Λύκειο Χαλκίδος και στη συνέχεια εισήχθη στη Φιλοσοφική Σχολή του
Πανεπιστημίου Αθηνών
Εργάστηκε σαν καθηγήτρια στο Γυμνάσιο-Λύκειο Ψαχνών, στο Γυμνάσιο
Νέας Αρτάκης και στο 6ο Γυμνάσιο Χαλκίδας μέχρι το τέλος της Ζωής
της.
Είχε συμπληρώσει 25 έτη εργασίας και παρά τα προβλήματα
υγείας που αντιμετώπιζε δεν θέλησε να κάνει χρήση του δικαιώματος
συνταξιοδότησής της αν και μπορούσε επειδή είχε τρία παιδιά και πάνω από 20
χρόνια υπηρεσίας αλλά και λόγω του προβλήματος υγείας που αντιμετώπιζε, κι αυτό
ήταν αποτέλεσμα του ενδιαφέροντος προς τη δουλειά της και της αγάπης προς τους μαθητές της.
Κατά την τακτική μετάβασή της σε κεντρικό Νοσοκομείο της
Αθήνας ο δρόμος τους περνούσε έξω από το Πολυτεχνείο Αθηνών και κάθε φορά η
Τασούλα θυμόταν τα παιδιά της που φοιτούσαν εκεί και έλεγε με παράπονο στο
σύζυγό της, πως δεν χάρηκε όσο θα ήθελε την επιτυχία των παιδιών της. Έδινε
θάρρος όμως στον εαυτό της, λόγω του ότι το πρόβλημά της έπαιρνε τη μορφή
χρόνιας ασθένειας και πίστευε ότι θα της δοθεί η ευκαιρία να χαρεί την επιτυχία
και του τρίτου της γιου, του Βασίλη.
Πέντε χρόνια πάλεψε με την αρρώστια της η Τασούλα. Πήγε
μέχρι το Ισραήλ, έφτασε μέχρι την Αμερική, αλλά δεν κατάφερε να αποφύγει το μοιραίο.
Υπήρξε ένα άτομο δυνατό, θετικό και υπεύθυνο. Φιλική,
αγαπητή, απέφευγε τις προστριβές και προσπαθούσε η επαφή της με την κοινωνία να
είναι στα πλαίσια της αμοιβαίας εκτίμησης
Ήταν άριστη επιστήμονας, καλή σύζυγος και στοργική μητέρα,
όμως η περιπέτεια της τελευταίας πενταετίας, απέδειξε ότι ήταν και μια ηρωίδα
που αντιμετώπισε τον θάνατο με γενναιότητα, και αξιοπρέπεια
Κωνσταντίνος Σιμιτζής
Ο Κώστας Σιμιτζής καταγόταν από τη Στενή. Γεννήθηκε το 1938
και ήταν γιος του Χαράλαμπου Σιμιτζή και της Ελένης Σιμιτζή-Παπαγεωργίου.
Εγκαταστάθηκε στην Αθήνα και ασχολήθηκε στην αρχή με
επισκευές αυτοκινήτων, αλλά μετά έγινε ιδιοκτήτης ταξί, επάγγελμα το οποίο
διατήρησε μέχρι την συνταξιοδότησή του.
Παντρεύτηκε το 1963 με την Ελευθερία και απόκτησαν δύο
γιους, τον Χαράλαμπο (Μάκη) (1969) και τον Άγγελο.(1972)
Η αγαπημένη του σύζυγος απεβίωσε πριν 13 χρόνια, το 1997.
Ο Κώστας ήταν άνθρωπος ήσυχος, εργατικός, σωστός
οικογενειάρχης, συνεπής στις υποχρεώσεις του, αγαπητός στους συγγενείς και
φίλους του, ευθύς και τίμιος χαρακτήρας.
Αγαπούσε πολύ το χωριό του τη Στενή και δεν έχανε ευκαιρία
να την επισκέπτεται συχνά και να περνά κάποιες ημέρες ήρεμα και ξεκούραστα, με
τη συντροφιά των συγγενών του και των φίλων συμπατριωτών του.
Απόστολος
Σιμιτζής
Ο Απόστολος Σιμιτζής (Πωλ) γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1952 στην Άνω στενή. Μεγάλωσε στη Στενή με τα αδέλφια του Δημήτρη, Θανάση και Βούλα. Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο της Στενής και το Λύκειο Χαλκίδας (άριστος μαθητής).
Στη συνέχεια σπούδασε Ηλεκτρονικός στη Σιβιτανίδειο Σχολή . Εξάσκησε πολλά επαγγέλματα. Πωλητής Τυπογράφος, Τεχνικός στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.
Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο γραφείο του αδελφού του Θανάση.
Το 1990 παντρεύτηκε την Ματίνα Καλοπίση από το Παρθένι Αρκαδίας. Και ζούσαν στην Αθήνα (Χολαργός).
Απεβίωσε στις 31-3-2012 σε ηλικία 60 ετών.
Ο Απόστολος εκείνη την εποχή είχε αμφισβητήσει βαθιά τις κοινωνικοπολιτικές του επιλογές και βρισκόταν θα έλεγα σε μια κατάσταση σοβαρού προβληματισμού και εσωτερικής αναζήτησης. Είχαμε για αρκετούς μήνες φιλική σχέση, βλεπόμασταν καθημερινά και συζητούσαμε για ώρες. Για τη δική μου ζωή ο Απόστολος ήταν «ο καθαρός άνθρωπος» που θα μπορούσα να βασιστώ πάνω του. Παντρευτήκαμε το 1990. Εκείνη την περίοδο δούλευε ως πωλητής, είχε κάποια προβλήματα με τις δουλειές του, δεν μπορούσε να ενταχθεί μέσα στο σύστημα εύκολα. Ο Απόστολος είχε στην ίδια θέση στην καρδιά του τον πλούσιο και τον φτωχό, τον μορφωμένο και τον αγράμματο, δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους σε αφεντικά κι εργάτες, απομυθοποιούσε το ρόλο του «αφεντικού» έτσι που ερχόταν σ΄ αντίθεση μαζί του.
Είχε πάρει απόφαση στη ζωή του να σέβεται τον «άνθρωπο» και οτιδήποτε μικρό ή μικροπρεπές δεν τον αφορούσε.
Είχε πάντα χάρη για όλους και μου έλεγε: «άστο, δεν πειράζει, ξέχασέ το». Όταν ανέβαιναν οι τόνοι μεταξύ μας σε διαφωνία σ΄ ένα λεπτό το είχε ήδη ξεχάσει. Ήταν συναινετικός, με πολύ κατανόηση για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο στο χωριό του τη Στενή, αλλά και στους συγγενείς μου και φίλους, όλους τους γνωστούς μας παντού.
Ήταν άμεσος, επικοινωνιακός, αφοπλιστικός και απλός, πολύ συμπαθής, έμπιστος άνθρωπος με αρχές. Είχε καλό λόγο και ήταν γνώστης πολλών θεμάτων.
Δεν του άρεσαν τα δήθεν και οι δήθεν τύποι. Είχε μεγάλη αγανάκτηση ιδιαίτερα τελευταία για τους πολιτικούς, «Καμόρες» τους αποκαλούσε και λύπη για την κατάσταση της χώρας μας, που δεν έκρυβε.
Μίλησα για εσωτερική αναζήτηση. Δεν γέμιζε το κενό που ένιωθε, ένιωθε και προδομένος από ανθρώπους που υπηρέτησε και συστήματα και ιδέες. Μου έλεγε ότι σε ηλικία 18 ή 19 χρόνων πήρε την απόφαση να απορρίψει το Θεό. Είπε «δεν υπάρχεις». Αυτό του έφερε πόνο στην ψυχή που δεν περνούσε.
Το 1993 αναζήτησα το Θεό με όλη μου την καρδιά για δικούς μου λόγους. Ο Πωλ δεν αντιτάχθηκε σ΄ αυτό. Αντίθετα στράφηκε με μετάνοια στο Θεό και γνώρισε το Χριστό το 1994. Μου έλεγε: «Εγώ Ματίνα όταν θα πάω στον Ουρανό θα καταφιλήσω τα πόδια του Χριστού γιατί θα αισθάνομαι ιδιαίτερα ελεημένος απ΄ Αυτόν, αφού τον αρνήθηκα και με δέχτηκε πάλι».
Και βέβαια όπως και ομολόγησα στην κηδεία ο Χριστός ήταν ζωντανός στη ζωή του δίνοντάς του αρκετές εμπειρίες της παρουσίας του.
Ο Απόστολος ήταν παιδί! Ένα πραγματικό παιδί! Του άρεσαν οι παρέες με ανθρώπους που αγαπούσε,. Με χωριανούς του όπου λέγονταν αστεία διάφορα και είχε πολύ γέλιο. Τον έτρεφαν αυτές οι σχέσεις. Ο Απόστολος είχε πολύ χιούμορ και δε γινόταν προσβλητικός. Παρατηρούσα πως γνώριζε πολύ καλά τους κώδικες επικοινωνίας με τους ανθρώπους και ήξερε τι θα πει, ως που θα αστειευτεί, πως θα πιέσει και δεν θα παρεξηγηθεί.
Σαν παιδί αντιμετώπιζε και τη μουσική. Είχε έναν μόνιμο καημό να τραγουδάει και όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του μαζί μου, μάθαινε τραγούδια, δοκίμαζε τη φωνή του καθημερινά και με ρωτούσε «πως ήταν»;
Βελτιώθηκε σιγά σιγά έκανε φωνητική σε μουσικό-δάσκαλο στην Αθήνα και βέβαια με μελέτη και τραγούδι στο «μέγαρο μουσικής» της Στενής με τον Δημήτρη Μπεληγιάννη.
Με τη μουσική ασχολήθηκε και στο Δήμο Χολαργού. Λάβαινε μέρος στη χορωδία του Δήμου σε εκδηλώσεις. Από τις επιδόσεις του ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι οι δάσκαλοί του, και τελευταία ο ίδιος ήταν γεμάτος χαρά.
Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2012 μετά μια περίοδο ανεργίας μπόρεσε να κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και αυτό ήταν μια άλλη μεγάλη χαρά.
Ενώ λοιπόν η ζωή μας φαινόταν να είναι σε καλό δρόμο, ο Απόστολος ήθελε να μείνουμε στο χωριό να καλλιεργούμε τις ελιές, να βάλει περιβόλι, ν΄ αναζητά κάθε λογής βότανο, χόρτο ή βλαστό στα βουνά και στους κάμπους, ο Απόστολος έφυγε...
Έφυγε ευχαριστημένος ξαφνικά χωρίς να ταλαιπωρηθεί.
Είναι στον Ουρανό μαζί με το Χριστό και μας περιμένει!
Κι εγώ του αφιερώνω αυτό τον στίχο:
«Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, κι είχες τις χάρες όλες»
Η σύζυγος Ματίνα.
Δυο λόγια αφιερωμένα στον Απόστολο, όπου εκτός των άλλων χαρισμάτων, συνέβαλε στη δημιουργία της μουσικής παρέας, και συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις όπου δώσανε ζωή στο χωριό. Είχε μια ξεχωριστή φωνή που τον έκανε να διακρίνεται. Είχε επίσης οργανωτική ικανότητα, ήταν επιμελής και πείσμων
Ο λόγος του μέτραγε σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα
Ήταν φίλος που μπορούσες να κάνεις παρέα ευχάριστα.
Για σου Απόστολε. Είθε ο Θεός να σε έχει κοντά του.
Δημήτρης Μπεληγιάννης
Ο Απόστολος Σιμιτζής (Πωλ) γεννήθηκε τον Ιανουάριο του 1952 στην Άνω στενή. Μεγάλωσε στη Στενή με τα αδέλφια του Δημήτρη, Θανάση και Βούλα. Τελείωσε το Δημοτικό και το Γυμνάσιο της Στενής και το Λύκειο Χαλκίδας (άριστος μαθητής).
Στη συνέχεια σπούδασε Ηλεκτρονικός στη Σιβιτανίδειο Σχολή . Εξάσκησε πολλά επαγγέλματα. Πωλητής Τυπογράφος, Τεχνικός στη Τζέντα της Σαουδικής Αραβίας.
Τα τελευταία χρόνια εργαζόταν στο γραφείο του αδελφού του Θανάση.
Το 1990 παντρεύτηκε την Ματίνα Καλοπίση από το Παρθένι Αρκαδίας. Και ζούσαν στην Αθήνα (Χολαργός).
Απεβίωσε στις 31-3-2012 σε ηλικία 60 ετών.
Ο Απόστολος εκείνη την εποχή είχε αμφισβητήσει βαθιά τις κοινωνικοπολιτικές του επιλογές και βρισκόταν θα έλεγα σε μια κατάσταση σοβαρού προβληματισμού και εσωτερικής αναζήτησης. Είχαμε για αρκετούς μήνες φιλική σχέση, βλεπόμασταν καθημερινά και συζητούσαμε για ώρες. Για τη δική μου ζωή ο Απόστολος ήταν «ο καθαρός άνθρωπος» που θα μπορούσα να βασιστώ πάνω του. Παντρευτήκαμε το 1990. Εκείνη την περίοδο δούλευε ως πωλητής, είχε κάποια προβλήματα με τις δουλειές του, δεν μπορούσε να ενταχθεί μέσα στο σύστημα εύκολα. Ο Απόστολος είχε στην ίδια θέση στην καρδιά του τον πλούσιο και τον φτωχό, τον μορφωμένο και τον αγράμματο, δεν ξεχώριζε τους ανθρώπους σε αφεντικά κι εργάτες, απομυθοποιούσε το ρόλο του «αφεντικού» έτσι που ερχόταν σ΄ αντίθεση μαζί του.
Είχε πάρει απόφαση στη ζωή του να σέβεται τον «άνθρωπο» και οτιδήποτε μικρό ή μικροπρεπές δεν τον αφορούσε.
Είχε πάντα χάρη για όλους και μου έλεγε: «άστο, δεν πειράζει, ξέχασέ το». Όταν ανέβαιναν οι τόνοι μεταξύ μας σε διαφωνία σ΄ ένα λεπτό το είχε ήδη ξεχάσει. Ήταν συναινετικός, με πολύ κατανόηση για τους ανθρώπους, ιδιαίτερα αγαπητός όχι μόνο στο χωριό του τη Στενή, αλλά και στους συγγενείς μου και φίλους, όλους τους γνωστούς μας παντού.
Ήταν άμεσος, επικοινωνιακός, αφοπλιστικός και απλός, πολύ συμπαθής, έμπιστος άνθρωπος με αρχές. Είχε καλό λόγο και ήταν γνώστης πολλών θεμάτων.
Δεν του άρεσαν τα δήθεν και οι δήθεν τύποι. Είχε μεγάλη αγανάκτηση ιδιαίτερα τελευταία για τους πολιτικούς, «Καμόρες» τους αποκαλούσε και λύπη για την κατάσταση της χώρας μας, που δεν έκρυβε.
Μίλησα για εσωτερική αναζήτηση. Δεν γέμιζε το κενό που ένιωθε, ένιωθε και προδομένος από ανθρώπους που υπηρέτησε και συστήματα και ιδέες. Μου έλεγε ότι σε ηλικία 18 ή 19 χρόνων πήρε την απόφαση να απορρίψει το Θεό. Είπε «δεν υπάρχεις». Αυτό του έφερε πόνο στην ψυχή που δεν περνούσε.
Το 1993 αναζήτησα το Θεό με όλη μου την καρδιά για δικούς μου λόγους. Ο Πωλ δεν αντιτάχθηκε σ΄ αυτό. Αντίθετα στράφηκε με μετάνοια στο Θεό και γνώρισε το Χριστό το 1994. Μου έλεγε: «Εγώ Ματίνα όταν θα πάω στον Ουρανό θα καταφιλήσω τα πόδια του Χριστού γιατί θα αισθάνομαι ιδιαίτερα ελεημένος απ΄ Αυτόν, αφού τον αρνήθηκα και με δέχτηκε πάλι».
Και βέβαια όπως και ομολόγησα στην κηδεία ο Χριστός ήταν ζωντανός στη ζωή του δίνοντάς του αρκετές εμπειρίες της παρουσίας του.
Ο Απόστολος ήταν παιδί! Ένα πραγματικό παιδί! Του άρεσαν οι παρέες με ανθρώπους που αγαπούσε,. Με χωριανούς του όπου λέγονταν αστεία διάφορα και είχε πολύ γέλιο. Τον έτρεφαν αυτές οι σχέσεις. Ο Απόστολος είχε πολύ χιούμορ και δε γινόταν προσβλητικός. Παρατηρούσα πως γνώριζε πολύ καλά τους κώδικες επικοινωνίας με τους ανθρώπους και ήξερε τι θα πει, ως που θα αστειευτεί, πως θα πιέσει και δεν θα παρεξηγηθεί.
Σαν παιδί αντιμετώπιζε και τη μουσική. Είχε έναν μόνιμο καημό να τραγουδάει και όλα αυτά τα χρόνια της ζωής του μαζί μου, μάθαινε τραγούδια, δοκίμαζε τη φωνή του καθημερινά και με ρωτούσε «πως ήταν»;
Βελτιώθηκε σιγά σιγά έκανε φωνητική σε μουσικό-δάσκαλο στην Αθήνα και βέβαια με μελέτη και τραγούδι στο «μέγαρο μουσικής» της Στενής με τον Δημήτρη Μπεληγιάννη.
Με τη μουσική ασχολήθηκε και στο Δήμο Χολαργού. Λάβαινε μέρος στη χορωδία του Δήμου σε εκδηλώσεις. Από τις επιδόσεις του ήταν ιδιαίτερα ευχαριστημένοι οι δάσκαλοί του, και τελευταία ο ίδιος ήταν γεμάτος χαρά.
Πρόσφατα, τον Ιανουάριο του 2012 μετά μια περίοδο ανεργίας μπόρεσε να κατοχυρώσει δικαίωμα συνταξιοδότησης και αυτό ήταν μια άλλη μεγάλη χαρά.
Ενώ λοιπόν η ζωή μας φαινόταν να είναι σε καλό δρόμο, ο Απόστολος ήθελε να μείνουμε στο χωριό να καλλιεργούμε τις ελιές, να βάλει περιβόλι, ν΄ αναζητά κάθε λογής βότανο, χόρτο ή βλαστό στα βουνά και στους κάμπους, ο Απόστολος έφυγε...
Έφυγε ευχαριστημένος ξαφνικά χωρίς να ταλαιπωρηθεί.
Είναι στον Ουρανό μαζί με το Χριστό και μας περιμένει!
Κι εγώ του αφιερώνω αυτό τον στίχο:
«Ήσουν καλός, ήσουν γλυκός, κι είχες τις χάρες όλες»
Η σύζυγος Ματίνα.
Δυο λόγια αφιερωμένα στον Απόστολο, όπου εκτός των άλλων χαρισμάτων, συνέβαλε στη δημιουργία της μουσικής παρέας, και συμμετείχε σε όλες τις εκδηλώσεις όπου δώσανε ζωή στο χωριό. Είχε μια ξεχωριστή φωνή που τον έκανε να διακρίνεται. Είχε επίσης οργανωτική ικανότητα, ήταν επιμελής και πείσμων
Ο λόγος του μέτραγε σε κοινωνικά και πολιτικά θέματα
Ήταν φίλος που μπορούσες να κάνεις παρέα ευχάριστα.
Για σου Απόστολε. Είθε ο Θεός να σε έχει κοντά του.
Δημήτρης Μπεληγιάννης
➖
Ο Γιάννης Σιμιτζής γεννήθηκε το 1918. Ήταν γιος του Αποστόλη Σιμιτζή και της Αικατερίνης Μπαρμπούρη. 1939 ή 40παντρεύτηκε με την Ελισσάβετ Μπεληγιάννη που ήταν κόρη του Άγγελου Μπεληγιάννη και της Παρασκευής Τζώλη και απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Το Δημήτρη, το Θανάση, τον Αποστόλη και την Παρασκευή.Ο Δημήτρης παντρεύτηκε με την Άννα Μαρία Barria Roϳas κι απέκτησε δύο παιδιά.
Ο Θανάσης παντρεύτηκε με την Αικατερίνη Λιαροπούλου και έχουν ένα παιδί
Ο Αποστόλης παντρεύτηκε με τη Σταματική ΚαλοπίσηΚαι η Παρασκευή με τον Δημήτρη Σπυριδόπουλο και απέκτησαν δύο παιδιά
Ο Γιάννης γεννήθηκε, μεγάλωσε και έκανε οικογένεια στη Στενή.
Ήταν υλοτόμος και ρετσινάς Αλλά υπήρξε ένας καινοτόμος και
πρωτοποριακός άνθρωπος με έντονη προσωπικότητα και επεδίωκε πάντα να βελτιώνει
τις συνθήκες εργασίας του ώστε να έχει περισσότερη και καλλίτερη παραγωγή.
Ενδεικτικά μπορούμε να αναφέρουμε ότι ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε αντλία
ποτίσματος και ο πρώτος; σ΄ολόκληρη την Εύβοια που αγόρασε αλυσοπρίονο. Δύο
περιστατικά που αποδεικνύουν το ανήσυχο του χαρακτήρα του και τη θέληση του να
καινοτομεί με σκοπό την βελτίωση της παραγωγής αλλά και της ποιότητας ζωής.
Ήταν φιλήσυχος άνθρωπος, σωστός οικογενειάρχης, κοινωνικός, με ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ και παράλληλα ένα πρόσωπο με μεγάλη εμπειρία, γύρω από τα επαγγέλματα που εξασκούσε, την πολιτική και τη ζωή γενικότερα που πολλοί τον συμβουλευόντουσαν.
Έλαβε μέρος στον Ελληνογερμανικό πόλεμο, υπερασπιζόμενος τα σύνορα της χώρας από τη γραμμή Μεταξά. Ήταν μια σειρά οχυρών στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, που δεν μπόρεσαν ποτέ να περάσουν οι Γερμανοί και αναγκάστηκαν να μπουν από τα Γιουγκοσλαβικά σύνορα.
Είχε ενεργή συμμετοχή στο ΕΑΜ με πλούσια δράση στην αντίσταση
Φεύγοντας απ΄ τη ζωή ο Γιάννης Σιμιτζής άφησε πίσω του τέσσερα παιδιά πέντε εγγόνια και δύο δισέγγονα από τον εγγονό του Μάριο (γιος του Δημήτρη) και την εγγονή του Έλλη (κόρη της Παρασκευής)
Ήταν φιλήσυχος άνθρωπος, σωστός οικογενειάρχης, κοινωνικός, με ανεπτυγμένο το αίσθημα του χιούμορ και παράλληλα ένα πρόσωπο με μεγάλη εμπειρία, γύρω από τα επαγγέλματα που εξασκούσε, την πολιτική και τη ζωή γενικότερα που πολλοί τον συμβουλευόντουσαν.
Έλαβε μέρος στον Ελληνογερμανικό πόλεμο, υπερασπιζόμενος τα σύνορα της χώρας από τη γραμμή Μεταξά. Ήταν μια σειρά οχυρών στα Ελληνοβουλγαρικά σύνορα, που δεν μπόρεσαν ποτέ να περάσουν οι Γερμανοί και αναγκάστηκαν να μπουν από τα Γιουγκοσλαβικά σύνορα.
Είχε ενεργή συμμετοχή στο ΕΑΜ με πλούσια δράση στην αντίσταση
Φεύγοντας απ΄ τη ζωή ο Γιάννης Σιμιτζής άφησε πίσω του τέσσερα παιδιά πέντε εγγόνια και δύο δισέγγονα από τον εγγονό του Μάριο (γιος του Δημήτρη) και την εγγονή του Έλλη (κόρη της Παρασκευής)
Ο Αθανάσιος(Νάσκας) έκανε την Παναγιού που παντρεύτηκε τον Καρατζά
και έμειναν στις Γίδες, τον Δημήτρη που έφυγε για Τριάδα, τον Γιάννη που έμενε
Χαλκίδα ,την Ελένη(Λέγκω) που παντρεύτηκε τον Βασίλη Λέων και έμειναν στην Κάτω
Στενή και τον Νίκο.
 |
| Ο Νίκος (1927-2001) έφυγε 20 χρονών από την Στενή και έγινε αστυνομικός.Έμενε στην Καβάλα.Παντρεύτηκε την Μαργαρίτα και απέκτησαν δυο κόρες.Την Καίτη και την Πόπη. |
Κωνσταντίνος Σιμιτζής
Ο Σιμιτζής Κωνσταντίνος (Κωντής), απεβίωσε στις 5-10-1987
και η κηδεία του έγινε στις 6-10-1987 στην Άνω Στενή.
Ήταν 63 ετών.
Ο Κωνσταντίνος Σιμιτζής γεννήθηκε το 1924 και σε πάρα πολύ
νεαρή ηλικία, κατετάγη στην Αστυνομία, απ΄όπου συνταξιοδοτήθηκε το 1975 και
έκτοτε περνούσε τον περισσότερο καιρό στο χωριό του τη Στενή και οι επιλογές
των ενασχολήσεών του ήταν τέτοιες, ώστε να έχει άμεση επαφή με τη φύση
(περιβόλια κλπ).
Το 1958 παντρεύτηκε με τη Μαρία Γραμματικού από τον Πειραιά
και απέκτησανν δύο παιδιά, την Αρετή και τον Αποστόλη.
Όταν απεβίωσε ήταν ήδη παππούς δύο εγγονών.
Σήμερα έχει τέσσερα εγγονάκια που τα αγαπά και τα
προστατεύει από εκεί που βρίσκεται
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.